“คบกัน-เป็นแฟนกัน” จำเป็นต้องมีอะไรกันไหม

เมื่อช่วงเวลาและยุคสมัยเปลี่ยนไปแนวคิดและความคิดของผู้คนก็เปลี่ยนไป รูปแบบของความรักและการสร้างความสัมพันธ์ของคนสองคนก็เปลี่ยนไป ความรักของคนสองที่ต้องมีจารีตและธรรมเนียมปฏิบัติก็ถูกลด ถูกย่อรูปแบบไปมาก แต่เนื้อแท้ภายในของผู้คนยังคงเดิม ในเรื่องของความรักและการคบหาเราอยากได้ “ความสุข” และ “ความรักที่แท้จริง” ดังนั้นสิ่งเหล่านี้ยังเหมือนเดิมต่างที่ธรรมเนียมปฏิบัติที่เปลี่ยนไป

เป็นแฟนกัน เป็นคนรักกันแต่ยังไม่แต่งงานกันจำเป็นต้องมีความสัมพันธ์ทางกายที่ลึกซึ่งกันหรือไม่

แม้ความสัมพันธ์ทางกายจะเป็นส่วนหนึ่งของความสุขในชีวิตคู่ แต่มันก็เป็นความสุขที่ฉาบฉวย เป็นความสุขที่อาจจะนำความเดือดร้อนและปัญหามาให้กับตัวเองและคนรอบข้างได้อย่างมากขึ้นอยู่กับคนรอบข้างและสังคมรอบตัวคุณ หากคุณเกิดในครอบครัวไทยธรรมเนียมไทยแท้ หรือจีนเก่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับของคนเป็นพ่อ เป็นแม่ ที่ลูกหลานของตัวเองโดยเฉพาะฝ่ายหญิงจะมีความสัมพันธ์างกายกันก่อนแต่งงาน แต่ถ้าเป็นครอบครัวสมัยใหม่ที่ได้รับอธิพลของต่างชาติสิ่งเหล่านี้จะยอมรับได้ง่ายขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นลึกๆ แล้วมันก็ยังมีปัญหาอยู่บ้าง เพียงแต่มันจะถูกพูดถึงในมุมมองที่ต่างกันออกไป แต่หากเราตัดในเรื่องของจารีตและธรรมเนียมปฏิบัติ ให้เหลือเพียงเรื่องของ “ความรัก” เราต้องถามกลับกันว่า “รักแท้ที่คุณพูดกับฉัน บอกกับฉันนั้นมันใช่รักจริงๆ ไหม”

“ความรัก” ไม่ได้เท่ากับต้องมีอะไรกันเสมอไป

เพราะอะไร… ความรักจึงไม่ต้องการความสัมพันธ์ทางกายเสมอไป เพราะการที่คนสองคนอยู่ด้วยกันเวลาส่วนใหญ่ที่คุณอยู่ด้วยกันนั้นไม่เพราะเรื่องของร่างกายแต่เพียงอย่างเดี่ยว มันมีแรงขับจากผ่านใน มันเป็นเรื่องของ “หัวใจ” และความรู้สึก มันเป็นเรื่องราวที่ไม่มีวันจบ มันคือความหวังดีที่ใครคนหนึ่งมอบให้อีกคนหนึ่ง ดังนั้นถ้าเรามองจากมุมนี้ คิดและทบทวนสิ่งต่างๆ เป็นอย่างดี เราก็จะพบว่ารักในช่วงเริ่มต้น การคบหาแรกรักนั้นมันเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่คนสองคนใช่ร่วมกันเท่านั้น การที่เรารักกันและจะมีอะไรกันนั้นหากมันเป็นวัยที่เหมาะสม สถานะที่พร้อม ความสัมพันธ์ทางกายนี้จะช่วยส่งเสริมความรักและความสุขของคนสองคนได้เป็นอย่างดี

แต่ถ้ามันอยู่ในวัยที่ไม่เหมาะสม สถานะที่ไม่พร้อม ปัญหาต่างๆ มันก็มากมายเช่นกัน